Tati’s eerste lange speelfilm over een door efficiency geobsedeerde postbode werd meteen een klassieker. Niet alleen door de visuele grappen maar ook door de melancholische tekening van het Franse dorpsleven. In 1949 brak Tati door met Jour de fête, een satire op de vooruitgang met Tati zelf in de hoofdrol van aimabele plattelandspostbode die de efficiency (‘rapidité! rapidité!’) van de Amerikaanse posterijen probeert te evenaren.

Strandkomedie waarin Monsieur Hulot, met elastieken motoriek gestalte gegeven door Tati, voor het eerst zijn opwachting maakt. De komst van Hulot in Hotel de la Plage brengt flink wat opschudding onder de badgasten teweeg.

De 9-jarige Gérard, zoontje van een rijke industrieel, woont in een futuristische villa waar alles automatisch gebeurt en heeft alles wat hij zich maar kan wensen, maar verveelt zich stierlijk. De jongen is dol op zijn oom Hulot, die in een eenvoudig huisje in een oude volkswijk woont en zo gelukkig is.

Derde deel uit Tati’s Monsieur-Hulotserie. Monsieur Hulot moet in Parijs een Amerikaan ontmoeten, maar hij raakt verdwaald tussen de moderne architectuur. Als hij bij een groep Amerikaanse toeristen belandt, besluit hij met hen door de stad te trekken.

Vierde en laatste deel uit Tati’s Monsieur-Hulotserie. Monsieur Hulot heeft een moderne auto uitgevonden die hij wil tonen op een belangrijke autoshow in Amsterdam, maar zijn reis vanaf Parijs loopt verre van probleemloos.